Fisterra - Olveiroa (35.3 Km)
Gisteren avond ging ik nog met andere pelgrims genieten van de zonsondergang op 'het verste puntje van de wereld' Het aanblik was onbeschrijfelijk en rustgevend. Ik heb er van genoten.
Vandaag, dinsdag 2 juli vervolg ik mijn Camino van Fisterra naar Olveiroa: 35.3 km. Ik stap tevens de eerste dag op de terugweg naar Santiago de Compostela.
Om 6u20 begin ik er weer aan. Het is nog donker en rustig in Fisterra. Ik loop een lang stuk langs de dijk en het strand waar ik prachtige foto's kan nemen.
Het is moeilijk de juiste weg te vinden, want de weg van Fisterra naar Olveiroa is niet bewegwijzerd. Ik moet voortgaan op de omgekeerde pijlen, wat soms niet evident is.
Op een gevel is een prachtige creatie van Sint Jacob gemaakt met schelpen.
Sommige pelgrims dragen zelfs een boodschap voor de mensheid met zich mee 'love is the answer'. Wat nu net de vraag is, is mij niet duidelijk.
Ik neem nog even een stevig ontbijt, want straks volgt er een 5 km zware klim.
Mijn schaduw maakt niet onmiddellijk duidelijk hoeveel ik vermagerd ben. Net voor aanvang heb ik me gewogen en was het 90.6 kg. Anne zei: "Voor het gemak zullen we het afronden naar 91 kg". Ik antwoordde haar: "Doe jij dit ook voor jou gewicht?"
De streek is en blijft prachtig. Vandaag kruis ik ontzettend veel wandelaars die richting Fisterra gaan. Plots loopt voor mij uit een grote groep die ook richting Olveiroa gaan.
De splitsing Muxia Fisterra is terug van weggeweest.
Midden op de wandeling staan twee gigantische stenen op elkaar. Hoe deze er zijn gekomen is mij niet duidelijk.
De meesten wandelen de Camino met een wandelbroek, een short, een sportbroek, maar blijkbaar kan het ook in een lange rok.
Voor sommigen wordt het allemaal een beetje teveel en legt men zich languit te rusten.
Hoe ziet mijn dagelijkse ritueel Camino dag eruit? Toch nog even vertellen:
Tussen 5 en 7 u: doorgaans om 5:30 sta ik op.
Ik breng mijn rugzak in orde en let goed op dat ik niets vergeet, want in principe kom ik hier niet meer terug. Ik sluit de voordeur en de sleutel gaat in de brievenbus.
Dan start ik mijn Camino altijd met mijn Polar trekking aan te zetten, alsook de relive om dat dan later op de blog te posten.
Na enkele uren, als het warmer en droger wordt, doe ik mijn vest uit. Nog een tijdje later rits ik mijn broekspijpen af.
De hele tocht wordt via gsm Whatsapp ingesproken met de gedane indrukken. Zo leg ik dit vast om later te beluisteren voor het verslag.
Na de tocht ga ik eerst een beetje rusten, douchen, de gedragen kledij van van de dag wassen en te drogen hangen, eventuele blaren verzorgen en op zoek gaan naar een warme maaltijd. Dan ga ik inkopen doen voor morgen tijdens de wandeling.
Vervolgens moet ik de weg uitstippelen . En dan bezoek ik nog de stad, het dorpje, het gehucht en ga ik op zoek naar een stempel voor mijn Credencial. Dit vind ik af en toe in een kerk, als die open is.
Nadien volgt nog scheren een tandenpoetsen, het verslag schrijven en inspreken alsook een schifting maken mijn notities: wat wel en wat niet doorgegeven wordt.
De relive post ik dan op de WhatsApp en stuur er ook enkele foto's bij naar de groep.
Vervolgens maak ik mijn rugzak nadat ik de weersberichten nog nagekeken heb en ga slapen.
Anne ontcijfert en controleert vervolgens nog wat wel en wat niet op de blog kan en post het verhaal van de dag.
Morgen stap ik naar Negreira. Terug een lange tocht van meer dan 30 km. De voorlaatste etappe van mijn grote avontuur!