Verslag dinsdag 28 mei 2024

Las Pedroñeras- El Toboso (36,47km)

Vandaag om 5 uur gestart; het is nog donker, koud en met de wind in de rug. Ik heb goed geslapen in het klooster van broeder Jezus. Gisterenmiddag bij aankomst in het klooster was het lekker fris. 's Nachts ook, hierdoor moest ik een deken bijleggen. 's Ochtends krijg ik door broeder Jezus zelfs een waar ontbijt met koeken, confituur, fruitsap, verse koffie en melk. Wat wil een mens nog meer in de ochtend.

Een nieuwe blaar is aanwezig op tweede linker teen. De linkervoet verzorging van blaren is dagelijks en noodzakelijk. De twee blaren op mijn hiel geven me bijna geen last meer.

Om 6 uur 's morgens reeds 31 graden met sterke rugwind lijkt fris te zijn, niet tegenstaande de zweetdruppels al van mijn gezicht rollen. Deze ochtend is hoofdverlichting noodzakelijk: het is zeer donker. Met de hoofdverlichting ( cadeau van mijn familie in Calpe) gekocht bij een straatventer met vermelding (en ja in Vlaams!)'goe merchandise, gènen brol', nie van Temu of Ali Baba' en mè garantie! Je mag hem zeggen dat het goed werkt! De blog is sinds gisteren aangepast, geüpdatet met de nodige filmpjes en teksten. Dit allemaal door Annelies van de tweede generatie computer gebruikers.

Om 6u 20' bereik ik het plaatsje El Pedernoso. Het stadje is leeg, geen enkele beweging te besturen. Vandaag zijn er drie stadjes op de wandeling. Dit maakt het niet zo eindeloos. Ik richt me op de kerktoren van het volgende dorp. Hier had ik gehoopt een koffie te kunnen drinken, maar op dit uur van de dag is alles nog gesloten.

Als pelgrim stap ik door de vele, eindeloze wijnvelden. Het is inmiddels dag geworden. Een jonge boer kwam in mijn richting, op zijn tractor aangereden. Hij zat zijn velden te aanschouwen en schrok mij te zien en reed me bijna omver.

Mijn volgend dorpje is Santa Maria de los Llanos. Ook hier geen levende ziel te bespeuren.

Vandaag merkelijk minder konijntjes op het pad. Wat verder kwam ik een vos tegen: misschien is dit de reden. De vos bleef eerst stilstaan en keek me aan. Ik kreeg echter de tijd niet om een foto te nemen. Hij ging er snel vandoor.

Langs de kant kom ik grote wijn kruiken tegen tinjanas. Vroeger vond hier de gisting van de wijn in plaats. 1 tinjana kon wel 1600 liter wijn bevatten. Tegenwoordig vindt het niet meer plaats. Alles gebeurt via coöperatieven.

Het volgende dorp Mota del Cuervo is bekend om zijn 7 antieke windmolens. ook wel molens van Don Quijote genoemd en ik maakte hiervoor kilometers omweg door verloren te lopen in de velden. Deze molens werden in feite gebruikt om het water uit de grond te pompen. Dit is afwijken van de Camino, maar aangezien het nog vroeg is, wil ik dit gerust doen en 's middags de middagzon trotseren. Boven bij de mooie molens is het zeer rustgevend en mooier dan het zoveelste wereldwonder in Turkije waar enkel een stukje steen van een zuil overblijft. Ik blijf me verbazen over de enorme uitgestrektheid van de velden.

Vandaag stap ik meer dan voorzien. Het zijn niet allemaal Camino stappen.

In het dorpje Mota del Cuervo is het leven wel al op gang gekomen. We lopen tegen de middag aan. Ik bezoek de lokale kerk, een van de weinige kerken die open is. Broeder Jezus zei me dat dit komt door een tekort aan priesters. Ook hier in Spanje is dit aanwezig. Ik stap een café binnen om een café con leche te drinken.

Nadien vergis ik me van straat en kom terecht in een lokale markt . Bij het zien van een kom vol met slakken moesten ik aan Nele denken met haar slakken fobie.

De velden zijn hier prachtig aangelegd en goed onderhouden: veel mooier dan de laatste dagen. Tussen de velden vergis ik me weer van pad en loop kilometers in de verkeerde richting. Gelukkig brengt de GPX me terug op de weg van de Camino naar Santiago de Compostella.

Ik steek voor de zoveelste keer een brug van de autostrade over. Aan infrastructuur is hier in Spanje zeer veel aandacht besteed. Het wordt echter te weinig gebruikt. Dit kan je zien op de vele foto's van de lege autostrades.

Ik ben blij de stad El Toboso te bereiken!

Aangekomen, ga ik naar het nonnen klooster dat broeder Jezus voor mij geregeld heeft. De intake gebeurt via een schuifvenster, zodat ik de zuster van het vermoedelijke slotklooster niet kan zien. Dan moet ik even wachten en komt alsnog een zuster in zicht om mij de kamer toe te wijzen en te tonen waar het toilet en de douche is.

El Toboso is een mooi stadje, maar alles is gesloten. Geen enkele bar, café of restaurant is open. De reden is mij niet duidelijk. Ik vind een zeer klein buurt supermarktje waar ik alsnog een doos koeken en wat yoghurt kan kopen als avondmaal. Vanavond vroeg onder de wol. Dit was mijn 10e Camino dag.