Almorox - San Martin de Valdeiglesias (22.4 km)
Het is dinsdag 4 juni . Om 7 uur ben ik gepakt en gezakt klaar voor mijn vertrek vanuit Almorox. Eerst drink ik nog een café con leche in de bar van het hotel.
Vanaf vandaag zijn de afstanden korter, maar de stijgingspercentages hoger.
In Almorox staat er op de Plaza Major een pranger. Dit is een schandpaal. Deze werd vroeger gebruikt voor mensen die iets op een kerfstok hadden.
De temperatuur is goed deze ochtend. Ik vertrek wat later omdat ik een kortere afstand ga stappen. Het is als het ware een ander landschap dan de laatste dagen. De boeren zijn weerom al vroeg in de weer. Er is blijkbaar geen leeftijd te kleven op de boerenstiel. Sommige lopen zelfs met een wandelstok.
Cactussen doen ook een intrede in het landschap.
Deze ochtend heb ik de eerste pelgrim die ik gisteren ontmoette niet meer gezien. De bar in het hotel was gisterenavond gesloten en ook op de Plaza Mayor waar ik ging eten was hij niet. Spijtig, het is altijd leuk met een andere pelgrim te kunnen praten.
De finca's of boerderijen hebben plaatsgemaakt voor afgelegen huizen in de bergen. Enkele dagen geleden hoorde je nog een auto op de achtergrond, nu hoor je niets behalve de vogels en af en toe een blaffende hond in de verte.
In het zand zie ik nergens voetsporen van eventueel andere pelgrims. Enkel tractor- en dierensporen zijn te bespeuren.
Ik passeer een pas aangelegde asfaltweg waar geen auto op te zien is. Het is stevig klimmen en dalen. De omgeving is prachtig. Hier is er zeer veel groen, met mooie uitgestrekte bossen en heel veel kleur en geur van de bloemen. Er zijn hier en daar ook enorme rotsblokken aanwezig. Het is hier een prachtige ongerepte natuur, iets wat de laatste dagen regelmatig niet zo was door het sluikstorten van vele Spanjaarden.
Plots ontwaar ik witte stieren die aan het rusten zijn in de zon. Als ik aankom gewandeld springen ze één voor één recht. Niet om een eerbetoon aan mij te brengen, maar omwille van het feit dat ze heel waarschijnlijk zelden iemand zien. Ik ken de lichaamstaal van stieren niet, maar als ze je aanstaren geven ze geen geruststellende aangename blik. Jacques van Els en misschien ook Valerie zouden die blikken van de stieren wellicht kennen. Ik niet. Ik geef aan Anne alvast mijn coördinaten door en laat haar meegenieten via video whatsapp wanneer ik stapvoets de stieren nader en voorbij stap . Je weet maar nooit dat een stier op me komt afgelopen in volle vaart. Oef, ik ben er voorbij...!
Het is duidelijk, ik bevind mij in brandbaar gebied: het is hier zeer droog. Dit is ook merkbaar aan de boomstammen.
In mijn oortjes luister ik via Spotify naar 'The river' van Bruce Springsteen. Een LP die ik voor de eerste keer beluisterde omdat ik hem uitgeleend kreeg door Jos Delen; dat moet rond 1980 geweest zijn. Toen leenden we nog platen uit aan elkaar om te beluisteren. Waar is de tijd gebleven?. Ja Jos, ik denk nog wel eens aan jou.
Op deze weg patrouilleert ook een medische interventie van 112. Langs het wandelpad kom ik een enorme afdaling tegen gemaakt door een tractor. Blijkbaar moet dit de Camino weg zijn. Het lijkt wel een ski-oord. De gemaakte weg van soms 10 tot 15 meter breedte is aangelegd om bij eventueel brand deze af te bakenen.
Het is puur genieten van de fauna en flora.
Ik spot zelfs een Koninginnepage: wat een prachtige vlinder toch!
Na veel ups en downs in het wegdek verschijnt een kasteel en een grote kerk op de voorgrond. De weg daalt enorm om de stad San Martin Valdeiglesias te bereiken. De asfaltweg is besprenkeld met kleine steentjes. Ik schuif uit, kan mijn evenwicht met mijn rugzak niet herstellen en ga met mijn linker zijde tegen de grond. Ik schaaf hierbij mijn handpalm, heup en linker elleboog . Dat zal ontsmetten en afkleven worden.
Net voor ik de stad binnen te stap, is er nog een kapelletje waar ik halt hou om even uit te rusten. En dan komt een Engelse pelgrim aan wandelen en neemt plaats om even te babbelen. Hij vindt het vandaag ook een zware tocht. Hij heeft al veel Camino's gestapt in het verleden en schrok dat ik de Camino de Levante uitgekozen heb om als eerste te doen. Dit is niet evident. Hij was in de laatste 14 dagen al een 15tal pelgrims tegengekomen. Dagelijks volgt hij het Outdoor boekje van 2020 met goeie inschattingen van afstanden, hoogteverschillen, slaapplaatsen... Ik heb een verouderde versie en nam het daarom niet mee. Misschien moet ik mij in de toekomst ook een recentere versie aanschaffen. Zo merk ik ook dat ik mijn dagen misschien wat moet inkorten om de hitte te kunnen trotseren.
Nog even de statistieken van vorige week vermelden: 230 km afgelegd, met andere woorden 32,9 km per dag.
Commenti