Lubian - A Gudiña (25 km)
Vandaag, donderdag 20 juni start ik mijn Camino terug vroeg: om 6 uur ; goed voor 25 km stappen. Alle kledij dat gisteren niet droog was, heb ik deze nacht op de verwarming kunnen laten drogen. Deze ochtend drink ik mijn laatste instant koffie van het hotel van een paar dagen geleden.
Al snel begint een lange klim omhoog. Het te bewandelen pad is afwisselend droog en dan weer nat van de regenval van vannacht.
Sinds gisteren staat er bij iedere aanduiding van de Camino route de kilometers die nog te gaan zijn naar Santiago de Compostella.
Na 8 km bereikt ik de top van 1260 meter, richting A Gundiña. Vanaf hier bevind ik me in Galicië. Ineens krijg ik een andere route signalisatie en plots is er 30 km bijgekomen naar Santiago de Compostella: een beetje demotiverend, maar ja, het is wat het is.
Het is oppassen geblazen om niet uit te schuiven op de vele rotstenen die nat zijn. Door de zware regenval van vannacht zijn er overal beekjes die ik af en toe moet oversteken.
De eerste 8 km moet ik serieus klimmen door de bossen. Aangezien het gisteravond en vannacht behoorlijk geregend heeft, zijn alle takken en bladeren nat. Hierdoor word ik bij het passeren evenveel nat: het is soms alsof het effectief regent.
Ik mijmer een beetje terug en denk aan alle Spaanse landschappen van de voorbij weken. Het was tot dus ver prachtig en aan te raden voor ieder die in de fysieke mogelijkheid is om deze tocht aan te vatten. Ik laat jullie alvast verder mee genieten met mooie foto's.
Vele takken versperren de weg. Deze tocht is alvast een aanrader voor mensen die het verleden eens op een rijtje willen zetten of voor mensen die eens willen nadenken wat ze met hun toekomst willen aanvatten en dit ongeacht leeftijd. De route is en blijft nog steeds eenzaam en verlaten en dat biedt veel mogelijkheden tot nadenken. Vandaag luister ik in mijn oortjes naar, naar mijn mening de beste lp's van Pink Floyd namelijk "meddle, the dark side of the moon en wish you were here".
Door de zware regenval van vannacht zijn er veel plassen met modder. Het is soms niet in te schatten hoe diep men in de modder zal zakken; soms zit ik er met mijn volledige schoenen in.
In het dorpje Santa Maria A Villavella neem ik een pauze om te eten aan de oude kerk. Voor de kerk staat een kruisbeeld met een beide kanten een afbeelding van Jezus, een Sint Jacob. Deze kruisbeelden zie je wel vaker in Galicië.
Een trouwe viervoeter komt mij vergezellen gedurende mijn maaltijd. Als ik foto's wil maken komt hij altijd vlak voor de camera staan.
Enkele straten verder is er een bar waar ik een ccl ga drinken. In de bar is een pelgrim dame aanwezig. Ik ontmoette haar gisteren in het restaurant waar ze aan het eten was. Vandaag heeft ze een rugzak bij zich met de vlag van Canada.
Na een maand begin ik er meer en meer zin en plezier in te hebben. Het zal afkicken worden als het gedaan is. Na dergelijke tocht nemen velen de beslissing om een andere job te kiezen. Had mijn toenmalige werkgever me enkele jaren geleden mij 2 à 3 maanden loopbaan onderbreking gegund en toegekend, dan had ik ook heel waarschijnlijk deze beslissing genomen en had ik zowel hen als mezelf veel, maar dan ook heel veel kopzorgen bespaard.
Op de wandeling zijn er vandaag zeer veel gigantische, grote, zwarte naaktslakken te zien.
In het dorpje San Pedro de o Pereiro Novo, kom ik de Canadese dame terug tegen. Zij was gisteren in Lubián aangekomen en met taxi tot aan het café gereden waar ik haar ontmoette. Ze zag er tegen op om de zware klim naar boven te doen. Ze doet de wandeling tot in A Gundiña, om daar een dagje te blijven en morgen met de bus naar Ourense te gaan. Ze wil niet in regen stappen en de weersvoorspellingen zijn veel te wispelturig en slecht. Toch chapeau, want ik denk dat ze eind de 70 jaar is!!
Mochten die Spanjaarden nu eens Engels of Frans leren, dat zou toch veel aangenamer zijn voor hem en voor mij ook natuurlijk. In Gundiña is de aubergine er eentje uit de duizend!
Het is als het ware een hotel voor amper €10. Ik heb een keuken, een leeszaal, prachtige kamers, verschillende douches en toiletten en bovendien een volautomatische wasmachine en droogkast ter beschikking. Wat wil een mens nog meer.
Na mijn avondmaal eet ik mijn eerste Santiago taart van mijn Camino! Dat smaakt naar meer!
