Ponto Ulla- Santiago de Compostela (22 km)
Het is donderdag 27 juni 2024: D-Day! Ik vertrek vroeg vanmorgen: om 5:20. Het is zeer goed stapweer deze ochtend, niet te warm en niet te fris. Vandaag vervolg ik mijn Camino richting Santiago de Compostela: een onbeschrijfelijke belevenis sinds enkele weken. Het voelt een beetje aan als onrealistisch.
Ik dacht het einde met vele pelgrims samen richting Santiago de Compostela te stappen, maar niets is minder waar. Ik ben alleen op de weg. Misschien zijn er momenteel weinig vroege vogels, zoals ik en wordt het drukker in de namiddag.
Het is dalen en klimmen.
De weg is en blijft eenzaam en verlaten: één man passeert me, maar dit blijkt iemand te zijn die oefent voor een trail, want hij begint plots te lopen en gaat de andere richting uit.
Tot zelfs de laatste kilometers blijf ik alleen stappen.
Voor iemand worden de laatste 5 km teveel.
Weken geleden nam ik een foto van een mannelijke ochtendploeg, vandaag zijn het drie vrouwen die een wandelingetje maken: bijkletsen natuurlijk.
Bij het binnen stappen van de stad lopen er drie pelgrims voor mij. De eerste pelgrims van vandaag! Omstreeks 10 uur bereik ik Santiago de Compostela! De aankomst is rustig en er is nog niet veel volk aanwezig. Ik heb geen idee of dit altijd zo is want ik ben hier op dit uur en dit tijdstip van het jaar nog nooit geweest.
De Doedelzakspeler is alvast aanwezig. In eerste instantie wil ik met mijn Credencial naar de inschrijving gaan om mijn Compostela getuigschrift af te halen. Er werd mij aangeraden vroeg te gaan omdat je anders wel uren kan staan aanschuiven, en daar heb ik echt geen zin in. Maar op dit uur van de dag verloopt alles super vlot. Ik moet eerst naar een lokaal om me te registreren. Hier staan wel 10 computers en dit gaat zeer vlot. alhoewel, bij het invullen van de Camino, staat de Camino de Levante niet in de lijst vermeld. Dan maar 'een andere Camino' aangeklik.t Ook de startplaats Valencia was in eerste instantie niet mogelijk. Uit de computer rolt briefje 161. Met dit nummer mag ik gaan aanschuiven in de rij :alles gaat zeer vlot. Een zeer vriendelijke jonge dame spreekt me aan: "Engels of Frans?" Ook hier staan ze verstelt dat ik voor de eerste Camino zo'n afstand heb afgelegd. De meeste mensen doen doorgaans een Camino van minder dan 800 km en zeer velen doen enkel de laatste 100 km. Iemand vertelde me dat dit in Spanje veel gedaan wordt om te vermelden op je Curriculum Vitae. Dit is zou een goede indruk geven. Na slechts 5 minuutjes sta ik alweer buiten met mijn Compostela getuigschrift.
Ik zie een affiche van 'huiskamer van de lage landen' waar een koffietje kan verkregen worden en een leuke babbel. Dit sla ik niet af. Een Nederlandse dame en heer , vrijwilligers, zijn aanwezig om alle Nederlandstalige pelgrims te verwelkomen en welkom ben je er! Na een leuke babbel nog een fotootje voor de blog en de website van de Nederlandse Compostela gemeenschap neem ik afscheid.
Meer en meer pelgrims komen aan in Santiago de Compostela. De meesten stappen nog vrij goed, al zijn er een aantal die over de straat strompelen en sommigen moeten zelfs ondersteund worden.
Voor het inchecken in het hotel ben ik te vroeg en voor de misviering in de kathedraal ben ik te laat. Dan maar een menu dahlia gaan eten en nadien mijn hotel opzoeken.
De vele souvenir winkels zijn enorm, maar minder erg dan ik ervaren heb toen ik 10 jaar was en in Lourdes, Frankrijk aankwam met mijn ouders en zussen, of misschien kijk ik er nu na zoveel jaren anders tegen het leven aan....?
's Middags bezoek ik de kathedraal en het is voor mij mogelijk een groet te brengen aan het Sint Jacobs graf, iets waar men soms uren voor moet aanschuiven.
Nu begint de stad wel goed vol te lopen, maar de avond mis in de kathedraal is zeker de moeite waard en waar ik op YouTube nog filmpjes zag van een overvolle kerk, is dit momenteel zeker niet van toepassing. Foto's nemen of een filmpje maken is bijna onmogelijk. De kerk staat vol met security en bij de minste beweging met je fotoapparaat word je aangesproken. Dit vind ik een beetje raar. Het is alsof er een groot geheim over dit alles heerst. Een priester filmen blijkt zedenschennis te zijn; dan ga ik straks maar biechten.
Alles wat ik vandaag meemaak is zeer overweldigend en moeilijk te vatten ik ben een beetje sprakeloos.
Bij het openen van de WhatsApp schrik ik een beetje van de vele reacties. Ik wil iedereen bedanken voor de steun de laatste weken en de felicitaties van vandaag. Ook de weergoden moet ik bedanken voor deze mooie aangename temperaturen gedurende de laatste weken.
Het voelt nog altijd een beetje onder realistisch aan. Deze trip was wel buitengewoon naast al mijn andere uitdagingen. 'An Ocean between the waves’ om Adam Granduciel te citeren.
Morgenochtend stap ik verder richting de kust.
Kommentare