San Clemente - Las Pedroñeras (25,1km)
Deze ochtend start ik de tweede Camino week met een korte wandeling van 25 km. De wekker gaat af om 5 uur 's morgens en ik denk aan de drie kinderen . Met muziek van Isabel Waller Bridge van de prachtige kortfilm 'The boy, the mole, the Fox and the horse'. Dit allemaal dankzij Wouter en Spotify. Bij het openen van mijn ogen zie ik dagelijks de foto van de familie gemaakt door Nele.
Deze ochtend moest ik ook aan Annelies denken. De hoofdlamp kwam zeker van pas, want na 500 meter liep ik al een donkere velden. Maar eerst een koffie con leche in de hostel. De eerste hostel waar ik gratis koffie mag nuttigen, dit sla ik niet af.
Al snel loop ik door de akkers en zie ik enkel kronkelende veldwegen voor mij: veel korenvelden en wijngaarden.
Na 1 uur stappen omstreeks 6:30 passeert het eerste busje met Telenet werkers. Vandaag zijn ook veel boeren op het veld aan het werk, vroege vogels, die boeren. De afgelopen dagen verandert de omgeving nauwelijks.
Ook even aan Philippe gedacht :'Alles wat je nodig hebt, past in je rugzak'. Toen we jong waren namen we in de bezochte hotels alle staaltjes mee. Ze zouden later nog van pas komen. Vandaag laat ik alles achter of gebruik het ter plaatse. Allemaal meer ballast voor onderweg. Veel heeft een mens niet nodig in zijn leven.
8:30 en de zon schijnt al volop en het begint al warm te worden. Vandaag is 32 graden voorspeld. Ik vervolg het pad dat zich kronkelend voor mij uitstrekt. En plots in de verte zie ik een oud kasteel, nu een ruïne. Het ligt er prachtig bij in de eindeloze vlakte. Het is 'el Castillo Santiago de la Torre'.
De gravelweg verandert in zand. Het is moeilijk te stappen en heel vermoeiend. De warmte speelt mij parten. Mijn bril glazen kleuren donker, alsook het glas van mijn gsm. Ik kan nooit zien welke foto's ik aan het nemen ben.
Het zou heerlijk zijn hier een bankje vinden en te genieten van de omgeving en de stilte. Een Camino de Santiago bankje voorstel; moet kunnen!
Het dorpje las Pedroñeras kan je al van 5 km ver zien doorheen de grote knoflookvelden. Hiervoor is deze stad bekend.
Eenmaal aangekomen in Las Pedroñeras zoek ik de Casa Parroquial op. De broeder kan pas om 15 uur aanwezig zijn. Ik ga ondertussen wat rusten in de schaduw en zoek dan een lokale bar op om een frisdrank te nuttigen.
Het verblijf is een oud nonnenklooster dan nu dient als pelgrims toevluchtoord. Alles is aanwezig van gasfornuis tot zelfs een wasmachine die ik mag gebruiken. De broeder legt alles vriendelijk uit in goed verstaanbaar Frans. Hij heeft een tijdje in Frankrijk gewerkt, zegt hij. Na een leuke babbel en een stempel voor in mijn Credencial laat hij mij alleen achter in het klooster. Ik geniet nog van een prachtige middag en avond in los Pedroñeras.
Kommentare