Torrijos - Almorox (34.72 km)
Vandaag start ik om 5u45. Ik moet volgens mijn planning 27 km stappen. Dit is de eerste keer dat er een bar om 6u open is. Er zit reeds een man aan de bar voor een koffietje.
Op het rondpunt, aan de rand van Torrijos, zijn mooie stalen kunstwerken opgesteld. Het ontcijferen ervan is moeilijk in de schemering.
Het is fris buiten. Er is een stevige wind. Als dit zo doorgaat, moet ik binnenkort mijn broekspijpen aanritsen.
Het is een lastige wandeling , en dikwijls zelfs door hoog gras.
Het dorpje Val de Santo Domingo ligt er nog in alle rust bij.
De stenen op het land maken plaats voor aardewegen en velden. Ik moet er door.
Ergens op de weg ben ik mijn pet kwijtgespeeld. Waar en hoe... ik weet het niet.. maar het is wel essentieel dat ik in een van de volgende dorpjes voor vervanging kijk! De volgende pelgrim neemt hem wel mee. De vinder zal tevreden zijn.
's morgens heb ik mijn pet aan voor de koude en daarna, ik moet er geen tekening bij maken, is het mijn levensbelangrijk gezel tijdens mijn vele tochten. De flap en mondbescherming heb ik nog, maar wat ben ik zonder de rest. Ik haal een zakdoek boven die ik natmaak, maar dat help maar weinig.
Mijn volgende richtpunt is Maqueda en ik krijg een zicht op de prachtige burcht.
De grond voelt hier vochtig aan en laat sporen van de tractoren van de ijverige landbouwers na. Er zijn ook voetsporen te zien. Zou er dan toch een pelgrim niet ver voor mij uit lopen?
De weg staat 2x volledig onder water en het wordt improviseren met mijn zware rugzak. Maar als een ware pelgrim ploeter ik me erdoor.
Aan een bushalte, wanneer ik Escalona nader, zie ik reclame van het oncologisch centrum van Toledo. Dit brengt me in gedachten terug aan vroeger...
Ook van hier uit heb ik een prachtig zicht op de burcht. En merkwaardig, dit is de plaats waar ooievaars massaal neerstrijken om te nesten. Letterlijk overal zie je ze broeden.
De stad wordt overal opgesmukt met prachtige muurschilderijen.
In Escalona is er geen slaapplaats, dus moet ik nog 7 km doorstappen tot in Almorox.
Gelukkig vind ik bij 'de Chinees' een petje. Mijn redding, want het is snikheet en de wandeling gaat in stijgende lijn. Het wordt klimmen..
In Almorox vind ik onderkomen in Hostel La Posada en ontmoet ik ook mijn eerste pelgrim stapper, een Engelsman. Hij doet het rustig aan en stapte vandaag maar 8 km. Hij voorziet in september Santiago te bereiken. Mijn tijd is iets beperkter. Zo zie je maar, elk doet het op zijn tempo, zijn manier, zijn kunnen.
Ik ben doodop: de hitte en de afstanden wegen door. Er staan alweer meer km's op de teller dan voorzien. Vanaf nu worden het etappes met hoogteverschil en zal ik dus mijn volgende dagen wat minder afstand afleggen.
Almorox heeft een mooie kerk met grote preekstoel en doopfond. Van een zustertje in de kerk kreeg ik mijn stempel voor mijn Credencial. Zo geraken er toch stillaan wat 'officiële stempels' in mijn boekje.
Comments