Verslag woensdag 12 juni 2024

Medina del Campo - Castronuño (33,7 km)

Het is woensdag 12 juni . Na gisteravond gegeten te hebben, ben ik terug naar mijn logement in het klooster van de Paters karmelieten gegaan. Ik dacht op tijd te gaan slapen , maar dan hoor ik dat de lokale harmonie aan het repeteren is op het pleintje naast het klooster. En dit tot 22 uur! Om 23 uur kwam er een nieuwe bewoner (pelgrim?) aan. Hij maakte nogal lawaai. Dit kwam deels door de houten vloeren in de kamers. De kamers waren in principe bedoeld voor seminaristen, maar aangezien deze er niet meer zijn, worden de kamers ter beschikking gesteld voor pelgrims.

Ik sta om 5:30 op en trek om 6 uur de deur achter mij dicht. Het is weerom zeer fris buiten.

Medina del Campo heeft een splitsing van twee Camino routes: de Camino Sureste en de Camino de Levante. Niet tegen staande het zeer goed aangegeven is, blijkt dat hier verschillende pelgrims mislopen. Tot Nava del Rey is het een moeilijk bewandelbaar pad met keienputten, zand... onaangenaam, maar wel een zeer mooie Camino deze ochtend.

Na 7 km stappen nader ik het dorpje Villafranca de Duero. Hier is nog geen beweging. Dus stap ik verder.

En plots , daar de TGV is terug.

 Er staat een zeer stevige wind, wat het zeer fris maakt, maar het is droog. Liever fris en droog, dan nat en vochtig.

 Wat zou een verblijf in een rusthuis hier kosten?

De eerste zonnestraal komt om 9u15 tevoorschijn. In Nava del Rey zoek ik een bar om een café con leche te drinken. Maar ook hier is op dit uur de bar nog gesloten.

Ik kijk en er stopt een wagen aan de gesloten bar. Ik vraag de man waar ik ergens iets kan drinken. Hij zegt me enkele minuten te wachten en dan zal hij de bar openen. Moet dat even lukken! De man laat me binnen en hij steekt alle lichten aan en ook alle gokautomaten. Alsof ik, als pelgrim, hier behoefte aan zou hebben. Maar dan was daar de technieker...ha, ha,...en ik die dacht dat het voor mij was.

Vandaag loopt het pad alweer van dorp naar dorp in een rechte lijn en midden door de prachtige velden, zowel links als rechts.

Ik verlaat Nava del Rey en geniet nog even van het mooie uitzicht op het dorp.

Dit doet me denken aan vroeger... Als kind fietste ik heel graag: ik had ook graag

wielrenner geworden, maar mijn moeder vond dit een café sport, meer op café zitten dan op de fiets.

Toen ik 18 jaar was wou ik architectuur gaan studeren. Ik wou zaken ontwerpen voor anderen. Maar de zoon van de buren studeerde deze richting en deze bleek zeer duur te zijn. Daarom durfde Ik mijn ouders niet voorstellen die studies te starten.

Via de volksdans groep leerde ik mensen uit de verpleegrichting kennen. Omdat ik sociaal was, vonden ze dit wel een geschikte richting voor mij. En ik heb het me nooit beklaagd tot het op het einde de mist in ging...

Door te wandelen door de prachtige velden en niets anders te zien, denkt ik over veel na. Ik probeer wat mij de laatste jaren overkomen is, te verwerken en een plaats te geven.

Op 24 km kom ik in Siete Iglesias de Trabancos aan.

Hier neem ik mijn pauze en is er internet. Dus profiteer ik hier snel van.

Aangezien het aangenaam wandelweer is, stap ik nog 8,5 km verder naar het volgende dorp Castronuño.

Hier kan ik overnachten in een auberge van de gemeente.

 Bij aankomst, is reeds een Spaanse fietser pelgrim aanwezig. Maar er zijn genoeg bedden!

Ik overloop mijn Camino voor morgen naar Toro ( 23.5 km), maar blijkt dat er geen pelgrim

auberge is en de hostel is tijdelijk gesloten. Er zijn enkel dure hotels en B&B's, maar als pelgrim betaal ik geen 70€ voor een nacht. Dus zit er mij niets anders op dan nog een dorp verder te stappen. Het wordt dus morgen een lange dag!