Puebla de Sanabria - Lubián(30.5 km)
Het is woensdag 19 juli. Vandaag ben ik een maand onderweg en heb 940,64 km van de Camino de Santiago de Compostella afgelegd.
Voor het eerst deze ochtend doe ik de schoen overtrekken aan om het vocht uit mijn kousen ter weren. Het was een kerstcadeau van een aantal jaar geleden van mijn petekind Jan. Dat zal vandaag wel van pas komen. Aangezien mijn kledij niet droog is, heb ik maar een T-shirt en een regenvest om aan te doen. Met 6 graden buiten is dit meer dan fris, maar het is droog. Liever warm en droog dan koud en vochtig, al is te warm ook niet aangenaam.
Deze ochtend kan ik geen foto's nemen van het dorpje aangezien mijn herberg net buiten het dorp ligt.
Eenmaal de asfaltweg te hebben verlaten, kom ik op de Camino route: ik moet mijn weg vervolgen door het hoog nat gras. Mijn schoenen zijn onmiddellijk goed vochtig.
In de struiken hoor ik soms serieus geritsel; ik heb er het raden naar welk dier dit zou kunnen zijn: een hert, een vos, maar misschien wel een everzwijn.
De auberge waar ik naartoe ga is een alleen maar voor pelgrims, zei Anne. Aangezien ik de laatste dagen niemand tegenkwam, zal er vermoedelijk niet veel volk zijn. Ik stuur haar dat enkele dagen geleden een taxi aan een auberge stond. Ik kwam toen, na mijn wandeling in de late namiddag toe en die zat quasi vol met pelgrims. Als men maar 15 van de 30 km stapt en de rest aflegt per taxi heb je natuurlijk altijd een slaapplaats, al is dit frustrerend voor diegenen die moe toekomen, een volle herberg treffen en dan op zoek moeten gaan naar een duurder hotel.
Om in een pelgrim auberge te mogen overnachten moet men beschikken over een Credencial (een stempelkaart). Deze kan men bekomen bij de Compostella gemeenschap. Enkele dagen geleden zei me een pelgrim:" die Credencial die maak je toch zelf op zodat je in alle auberges kan overnachten!" Zelf maken om te kunnen overnachten op een plaats waar je maar een donatie moet geven, en dan zonder te betalen je tocht verder zetten, getuigt toch niet echt van dankbaarheid tegenover al diegenen die ons deze tocht mogelijk maken: de Compostella gemeenschap, de steden en dorpen die een woonst met elektriciteit, douche, keuken, bed aanbieden, de herbergiers die voor het onthaal en voor verluchting en reiniging van lokalen zorgen...
Het is aangenaam de zon terug te zien. Ze geeft warmte en rust.
Sommige landschappen van vandaag doen we denken aan de Kempische heide.
Een Camino fietser passeert. Die bereikt hier waarschijnlijk tegen het einde van de week Santiago de Compostella.
Op de Camino zijn al vervang routes aangebracht omwille van de grote hoeveelheid regen van de laatste dagen.
Na 8 km stappen, stop ik aan een mooi kerkje om te eten. Het is de mooiste portaal van een van de vele kleine dorpskerkjes dat ik al gezien tijdens mijn Camino.
Via een trap klim ik naar de klokkentoren. Achter de kerk en de ruïne moet vermoedelijk een pelgrims onderkomen geweest zijn.
In het dorpje Terosso is een goede muurschilder aan het werk geweest.
Het is soms moeilijk te bepalen welke route men moet nemen. Voorlopig stap ik voor het gemak de asfaltweg over de Camino route, al is die op sommige plaatsen onderbroken. Ik neem de beslissing om over de draad te stappen en de Camino route te volgen.
In mijn oortjes krijg ik te horen dat Dario G, eergisteren op 53 jarige leeftijd aan darmkanker is overleden .
'S ochtends heb ik het gevoel: wat moet ik aan vandaag; niet om er mooi uit te zien voor dit of voor dat, maar tegen regen of tegen de zon? het is zo moeilijk in te schatten wat de dag
brengen zal, en dus is het op gevoel en naar weerberichten kijken vooraleer ik mijn rugzak herschik.
Bijna glijd ik uit in de modder, maar kan gelukkig overeind blijven.
Nog 222 km.
Aangekomen in de auberge te Lubián, komt enkele momenten later nog een Nederlandse pelgrim aan. Het is een mooie auberge, maar met weinig comfort.
Comments