Almansa - Higueruela (41,4 km)
Gisteren terechtgekomen in het nonnenklooster. De zuster liet me binnen en beval me mijn naam te schrijven in een boek. Toen begon ze in het Castiliaans van alles te zeggen waar ik niets van verstond. Stad, land,... Het maakt niet uit. Eerst €7 betalen en toen haalde ze, alsof het een heilige graal was, de stempel boven. Ze zei - althans dacht ik uit haar relaas te verstaan - :"dit is de eerste officiële stempel in je Credencial. De vorige waren niet kerkelijk!" Ik zou eigenlijk wel een stempel moeten/kunnen halen in een kerk maar tot nu toe waren deze waren allemaal gesloten toen ik er een tegenkwam. Toen wees de zuster naar de deur van de slaapkamers en weg was ze. . Er verbleven ook nog vier Spaanse wielertoeristen, maar verder heb ik niemand meer gezien tijdens mijn verblijf. Deze fietsers kwam ik later op de dag tegen op mijn Camino
Deze ochtend vertrek ik vroeg. de klok slaagt 6 wanneer ik de deur van het klooster achter me toe trek .
Op de achtergrond ligt de Tafelberg ( Die hebben ze blijkbaar ook in Spanje):
De Sierra del Mugrón. Ik geniet van het mooie uitzicht.
Het is fris en de wind is weer van de partij. Ik wist dat het telkens zoeken zo zijn naar een slaapplaats en een supermarkt of bakker om eten te kopen voor op de Camino van morgen. Maar dat ook de kilometers een raadsel zouden worden, had ik niet gedacht. In de planning stond 37 km, elders stond 38, zelfs 40 en soms 42: enfin, we zien wel. Tot slot werd het meer dan 40 km.
De weg is eindeloos lang en af en toe een rustpauze nemen is een must.
Het is een groot probleem om een slaapplaats te vinden. Naarmate ik Higueruela nader, wemelt het van de fietsers. In Higueruela is niemand telefonisch bereikbaar. Bij aankomst is het me duidelijk: hier is een feest aan de hang! En ik lees dat hier Het Spaans 'landkampioenschap' plaats vindt.
De auberge is gesloten. Gelukkig stopte er een vriendelijke Spanjaard om me met te wagen mee te nemen naar de enige hostel: La Posada. Hier kan ik de sleutel bemachtigen voor de auberge. Alles is hier gesloten: de bank, de supermarkt, de cafés... met uitzondering van La Posada. Een tegenvaller, maar ik heb slaping!!! Een uurtje later opent de deur van mijn auberge kamer en meldt zich een andere pelgrim aan: Jos uit Limburg, een aangename kennismaking. Jos gaat naar Compostella met de fiets. Vorig jaar deed hij de Camino de la Plata.
Er is pas avondmaal vanaf 21 uur in La Posada. Samen met Jos ga ik eten.
In het restaurant is het zeer druk om wille van de feesten. Als we het restaurant verlaten omstreeks 22.20 uur wordt buiten op straat nog gedanst. Hopelijk slapen we goed.
Na alles klaargemaakt te hebben voor de tocht van morgen, gaan we om 23 uur slapen. Morgen hopelijk een kortere afstand. De blaren op de voeten brengen nog niet teveel problemen met zich mee.
Het verslag moet wat korter gemaakt worden voor de thuisploeg. Anne brengt alles in de computer, maar moet hoofdzakelijk rusten ,want is herstellende van Hepatitis. En dus zal ik het verslag morgen proberen korter proberen maken. ( Alhoewel ik, Anne, dit met plezier doe en meegeniet van dit mooie avontuur!)
Comments