El Toboso - Don Fadrique (28,66km)
Deze ochtend kan ik niet zo vlot vertrekken.
Bij het ophijsen van mijn rugzak voel ik dat het mijn dag niet is. De rugzak weegt naar mijn mening meer dan anders. Eenmaal op de Camino krijg ik niet het wandeltempo dat ik de laatste dagen gewoon ben. Is het omdat de kamer niet verduisterd was of omdat ik gisteravond geen volwaardige maaltijd ingenomen heb, ik weet het niet. Het blijft een beetje raar aanvoelen de deur 's ochtends achter je toe te trekken zonder iemand dag te zeggen.
Ook vandaag wordt de tocht gebroken door twee stadjes waar ik door stap. Het eerste stadje dat ik bereik is Quintanar de la Orden. Dit deel van de Camino is een authentieke wandeling die ook een grote historische waarde heeft, aangezien het de weg was die de Moren naar Toledo namen en de route die gebruikt werd door de muilezel drijvers .
De zuil die zich hier bevindt, stamt nog uit de middeleeuwen en diende als schandpaal.
Ik stap een café binnen recht over de kerk en ben er duidelijk niet gewenst met mijn rugzak. De ober brengt me de gevraagde café con leche en zegt dat mijn rugzak in de weg staat, niet tegenstaande hij tegen de muur aanleunt waar niemand moet passeren. Wanneer ik de Wi-Fi code vraag, krijg ik als antwoord 'no'. Het is alsof je hier de code van de kluis vraagt. Ik drink mijn koffie op en ga afrekenen, maar ik kan het niet nalaten de man een fooi te geven. Dan fleurt zijn gezicht op, en is hij vriendelijker.
De kerk is , zoals jullie al kunnen raden, gesloten.
Bij het her aanvatten van de Camino kom ik nog verschillende mooie muurschilderingen tegen en ook nog een kerk die open is. Ik wandel binnen en een man spreekt me aan of ik een stempel voor mijn Credencial wil. Hij leidt me naar de sacristie. Jammer genoeg is daar niemand aanwezig.
Don Quijote is hier nog niet uit het straatbeeld verdwenen. In een bar krijg ik een suikertje met de afbeelding van zijn paard.
Een lange weg volgt via een provinciebaan. Na insmeren met zonnecrème zijn mijn vingers smerig en onaangenaam om een GSM scherm aan te raken en foto's te nemen. Gelukkig passeer ik op de provincieweg een baancafé waar ik mijn handen kan wassen. Ik drink er dan maar nog een café con leche. Alweer krijg ik een suikertje met een mooie afbeelding op. Vroeger spaarde ik alle suikertjes bij het bezoek aan restaurants, cafés, op reis of waar we ook naar toe gingen. Dit omdat een arts in het ziekenhuis waar ik werkte deze spaarde. Door langdurig ziekte en in medisch pensioen te gaan, verloor ik veel collega's en vrienden uit het oog. Nog steeds spaar ik al deze suikertjes. Misschien moet ik na de Camino eens contact opnemen en de vele suikertjes die thuis liggen, bezorgen.
Ik nader het volgende dorp la Puebla de Almoradiel. Ook hier is de kerk gesloten. Het tempo zit er nog steeds niet in. Ik probeer dagelijks voor 12 uur op bestemming te zijn. Na 12 uur wordt het te warm om in te stappen. Jammer genoeg is dit zelden haalbaar.
De laatste bomen met schaduw ga ik me nog eens goed insmeren met zonnecrème De eerste tube zonnecrème is na 10 dagen leeg.
Eindelijk bereik ik het stadje villa de Don fadrique. Binnenstappend in het stadje spreekt een man me aan met de melding 'Casa rural El Rincon'?. Hij blijkt de eigenaar te kennen en begeleidt me naar mijn gereserveerde hostel. Eenmaal binnen in de woning is deze achter de muren gezellig in gericht. ruime hal, en kamers , ingericht met antieke meubelen. Typisch Spaanse stijl. Ik krijg een pelgrimskamer (kan dus gedeeld worden) voor 25 € ontbijt inbegrepen. De eigenaar kan alleen Spaans en maakt alles duidelijk met een vertaler app. Hij is super vriendelijk en gastvrij en biedt me enkele tapashapjes met een biertje aan. Ik vraag 0% alcohol, maar dat heeft hij niet in huis. Dan maar een gewoon biertje: dat doet deugd. Hij is zeer bezorgd en legt uit waar ik kan gaan eten deze avond en waar een supermarkt is om inkopen te doen. Hij biedt aan mijn was in de wasmachine te wassen. Ik krijg ook een Camino sleutelhanger aan om aan mijn rugzak te dragen. Dan toon ik hem dat ik er al vier heb van mijn kleinkinderen. Hij schenkt er me onmiddellijk 4 extra om aan hen te geven. Zo'n vriendelijke en bezorgde hostel eigenaar heb ik nog niet meegemaakt.
Ik ga alvast op tijd slapen om morgen weer vroeg op pad te gaan voor een volgende Camino dag van 30 km.
Comments