Mora - Toledo (40,71 km)
Johan stapte zaterdag van Mora naar Toledo 41 km. Hij kwam rond 16u in zijn hostel aan. Nadien bezocht hij de rest van de namiddag en avond Toledo. Wat echt een bezoek waard is! Vandaar dat er nog geen verslag is. Dit zal volgen. Ik laat jullie alvast meegenieten van de grote hoeveelheid aan foto's die ik voor jullie uitgezocht heb. Dit kan nog aangepast of aangevuld worden afhankelijk van het reisverslag.
Vrijdag 1 juni vertrek ik om 4 uur 35 uit Mora. De slepende deur trek ik achter mij toe. Het is een verblijf om rap te vergeten. De kamer is voorzien van niet hygiënisch behang dat afbladdert van de muur. De stank van sigaretten zit in de kamer en het bad is zo vuil dat het niet meer proper te krijgen is. Uit de doucheslang stroomt meer water dan uit de douchekop. Op de binnenplaats van het hostel staan wel 20 gasflessen gestapeld: leeg of vol, who knows... ? De veiligheid hiervan? Dus: hier keer ik niet meer terug. Zelfs de 28 € niet waard.
Op straat is er een verschrikkelijke stank aanwezig van de fabriek aan de randstad van Mora, waar ik gisteren gepasseerd ben. Ik wandel voorbij een gigantische steengroeve. Pech: ik vergis me in Camino de Sureste en keer in omgekeerde richting terug naar Mora. Pffff...
Het is nog fris tijdens mijn vroege start van de Camino, maar geniet toch van de nachtelijke stilte.
Op de terugweg kom ik 3 vossen tegen. Ik kan er toch eentje op foto vastleggen.
In de verte ligt ,op de heuvel, de Castillo de Almonacid de Toledo. Daarboven moeten de heersers vroeger een prachtig, wijds zicht over de omgeving gehad hebben!
Bij het passeren van het eerste dorpje Mascaraque slaapt nog iedereen. Althans er is geen beweging en de kerk is nog gesloten. Het is zeer fris en de zon komt er pas om 10 uur door.
Dan, even buiten het dorp, schrik ik plots. Van dichtbij klinkt een geweerschot. Jagers jagen op konijnen.
Vandaag is er veel variatie van ondergrond om op te wandelen: grote keien, kleine keien, zandgrond, harde droge grond en asfalt.
Ik passeer het dorpje Almonacid de Toledo. Ook hier is het zeer rustig en geen mogelijkheid om een café con leche te drinken.
In het dorpje voor Burguillos de Toledo is de kerk open. Toch eindelijk één, denk ik. Op de deur staat vermeld "silencio en la iglesia'. Bij het openen van de deur hoor ik ontzettend veel lawaai in de kerk. Er had net een doopceremonie plaatsgehad. Ik spreek de priester aan voor een stempel in mijn Credencial, wat ik ook direct kreeg.
Daarna drink ik nog een café con leche op het plein voor de kerk. De priester komt aan de tafel naast mij zitten bij dorpsbewoners.
Hier en daar zijn gevels mooi beschilderd: voor zover ik kan lezen zijn dit de pioniers van Nambroca. Vrouwen in de meerderheid, zou ik zo zeggen.
Na meer dan 40 km stappen bereik ik Toledo. Ik wijk af van de Camino route om rond Toledo te stappen en de geboekte hostel op te zoeken. Toledo is een gigantische stad, Brugge in het kwadraat, waar reeds eeuwen 3 culturen samenleven: De Christenen, de Joden en de afstammelingen van de Moren.
In deze prachtige kathedraal van Toledo verkrijg ik een stempel.
Mijn hostel is een veredelde jeugdherberg. Een kamer waar wij 1 bed in plaatsen, zetten ze hier twee stapelbedden in. De rugzakken kunnen nog net tussen het bed en de muur liggen. Dit doet me denken aan jeugdhotels in overbevolkte skioorden. De meeste verblijven hier verschillende nachten en genieten van het uitgaansleven.
Na een douche, ga ik de stad eens verkennen.
Het is ontzettend druk.
In de straten kom ik nog een vrijgezellen feestavond tegen en twee trouwfeesten. Na een doop, een eerste en plechtige communie, een vrijgezellenavond en trouwfeesten, wat ontbreekt er nog?
Wanneer ik terugkeer naar de Hostel ( verkeerd ingeschat dat ik reeds 30' van mijn verblijf verwijderd was) zie ik dat er zeer veel mensen in cafés en op straat rond de tv scharen voor de voetbal. Ik ben er te moe voor en hoop op een goede nachtrust. Voor de eerste keer met vier op zo'n klein kamertje slapen... we zien wel wat dat geeft...
Commentaires