Zamora - Granja de Moreruela (42 km)
Om middernacht werden de verantwoordelijken van de auberge door nieuwkomers opgeroepen. Ze kwamen om 24 uur in onze slaapkamer mee slapen. De nacht was ijzig koud. Er waren geen dekens en de ramen konden ook niet gesloten worden.
Ik sta om 5u30 op om mijn weg aan te vatten. In Zamora was weinig leven in de straat met uitzondering van enkele dronkaards: het is weekend. De temperatuur is 14 graden.
Op de weg zie ik een auto kerkhof: iets wat je nog zelden ziet.
Eindelijk eens rustige honden die toe kijken in plaats van luidop te blaffen.
In het dorpje Roales neem ik een rustpauze en ontbijt. In de bar staan enge figuren en patronen afgebeeld. Deze kan men ook terugvinden op muurschilderingen onderweg.
Eenmaal de weg weer aangevat, kan ik de Camino niet verder omdat pad volledig overspoeld is.
Ik kom velden tegen vol met zonnepanelen.
Drie fietsers pelgrims passeren mij en wensen me een Buén Camino. Gratis. Ik stap een tijdje langs de TGV lijn.
Op het pad kruis ik een pelgrim in de omgekeerde richting. Het pad is voor een tweede keer volledig overspoeld door water en ik moet een eindje aan de rand van de autosnelweg stappen om de weg terug te kunnen aanvatten.
In Montamarta neem ik een koffie pauze. Hier helpt een mevrouw mij verder, en reserveert voor mij de herberg in Granja de Moreruela, 23 km verder.
Onderweg zie ik ook ruïnes: een soort burcht of wat er nog van overschiet.
De boeren hebben de velden extra gemest. Nu de zon volop schijnt, is de geur zeer indringend. Wat sommigen op deze eenzame route meemaken is dat ze beginnen te hallucineren of te roepen in het wild of tegen zichzelf beginnen praten. Ik heb hiervan nog niks ervaren. Ik weet uit ervaring dat elektrolyten tekort, hitte en vermoeidheid hiervan de oorzaak kunnen zijn. Dus heb ik altijd mijn 5 liter water, al dan niet opgelengd met cola of wat ik kan aankopen en ik stop van zodra ik het nodig heb.
In deze streek bevinden zich prachtige meren.
Na 40 km bereik ik Granja de Moreruela.
De herberg vrouw is niet al te vriendelijk. Ze wijst waar ik heen moet: de overkant van de straat 500 meter verder, meer uitleg wordt er niet gegeven.
Het verblijf is verve van wat ik verwacht had. Het is een herberg met twee slaapzalen met elk 7 stapelbedden en die liggen liggen vol. Ik heb nog net 1 slaapplaats, omdat ik in Montamarta een vriendelijke dame aangesproken heb naar deze slaapplaats en ze voor mij deze telefonisch gereserveerd heeft. Nogal een geluk!!
Maar welke is nu de mijne....? Ik denk dat de pelgrim die ik vandaag in tegenovergestelde richting zag stappen misschien de bedenking maakte: "als dit de auberges zijn die ik nog mee zal maken tot in Santiago, dan keer ik nog liever terug naar Valencia." Deze mening kan ik delen.
Het stinkt er voor dood. Maar wat wil je: met 14 pelgrims op 1 slaapzaal , stinkend naar zweet, vuile was die niet kan gewassen worden, stinkende sokken en schoenen... Je kunt je er wel wat van voorstellen, denk ik. Ik maak me ook wat zorgen omtrent mijn rugzak: laat ik die zomaar op mijn bed achter om te gaan eten? tot nu toe was dit geen probleem, maar nu, met 13 vreemden een kamer delen.. hmmm... Ik heb hier echt geen zin in!
Ik riskeer het toch en vind een bar waar ik lekker kan eten en keer naar mijn herberg terug. Ik moet mijn Gsm opladen, maar dat zal op hoop van zegen zijn. Net als stoelendans, hoop ik toch een stopcontact te bemachtigen in onze slaapzaal.
Comments