Granja de Moreruela - Fereras de Abajo (35 km)
Zondag 16 juni : Moreruela is een klein dorp dat doorkruist wordt door een provinciale weg,
Hier heb ik dus, zoals gisteren reeds verteld, geslapen. Ik kan er nog niet over, en vertel jullie nog wat meer over mijn verschrikkelijkste ervaring tot nu toe.
Om naar het toilet te gaan moest men een zwarte marmeren trap naar beneden zonder verlichting.
Ik vraag me nog steeds af waar al deze pelgrims vandaan kwamen. Na gedoucht en kledij te hebben gewassen, kan ik mijn kleren op een droogrek hangen dat al propvol hangt van andere mede pelgrims.
Tijdens het douchen vloog de douchekop uit het handvat bij het openen van de kraan. De douchekop spoot tegen het plafond. De douchedeur kon ook niet gesloten worden waardoor de badkamervloer volledig nat was. Het douche plateau is slecht ingemetst waardoor het zeer wankel is wanneer men in de douche staat. De WC pot had geen bril waardoor men op het porselein moest zitten, wat vuil was van de rechtstaande plassers. Ook de vloer was al vol urine. Onhygiënisch!
Om 16 uur toen ik mijn bed aan het opmaken was, ligt er recht tegenover mij een vette dikzak te snurken als een everzwijn. Hij had het bed bemachtigd waar het enige stopcontact aanwezig was. Om 19:30 was de bar open om een avondmaal te verkrijgen. Er zaten veel pelgrims, alsook veel Spanjaarden, want het was de voetbalmatch Spanje- Kroatië. Ik zorgde ervoor dat ik op tijd kon vertrekken zodat ik mijn gsm kon opladen in de eetplaats. Mijn gsm gaf aan een uur 30 te moeten opladen. Dus ging ik op bed liggen en stelde mijn wekker in om mijn GSM te gaan uittrekken. Toen ik om 10:30 mijn gsm wou gaan halen, zag ik dat hij uit het stopcontact getrokken was en een andere gsm aan het laden was.
'S avonds had ik nog een babbel gehad met een jonge Duitser die net onder mijn sliep. Het was zijn eerste Camino en tevens zijn start dag op de Camino de Sanabres.
De vloer van de kamer is van versleten laminaat op balken waardoor alles kraakte en piepte. Om 22:30 kwamen er nog 4 Italiaanse fietsers binnen, en aangezien er geen bedden meer vrij waren, gingen ze slapen op de grond in de eetplaats.
5:30 gaat de wekker af. Ik heb een relatief goede nachtrust gehad. Ik dacht dat er nog mensen zouden wakker worden om te vertrekken, maar dit is niet het geval. Pelgrims vroege vogels...toch niet altijd! Ik neem mijn rugzak mee naar de eetplaats uit respect om anderen niet wakker te maken. Ligt daar toch wel een slapende Italiaan tegen de frigo aan. Nu geraak ik nog niet aan mijn toespijs die in de koelkast ligt. Verdorie! In het donker alles gereed maken is niet evident.
Om 6 uur ben ik buiten en ga op pad. Deze ochtend is het niet zo fris als de vorige dagen, of misschien geraak ik eraan gewend. Vandaag wijk ik af van de feitelijke Camino route.
Het volgende dorp tábara ligt slechts op 20 km en is voor mij een te korte afstand. Het daarop volgende dorp is dan weer om 20 km verder. Ik neem een dorp ertussen in waar Anne een slaapplaats voor mij geregeld heeft.
Op deze plaats vertrekken verschillende Camino's: de Camino de la Plata, de Camino Portuges, de Camino Sanabres en ook de Camino de Levante naar Valencia in omgekeerde richting.
In de vroege ochtendstilte zie ik twee vossen . Plots hoor ik een dier dat veel lawaai maakt en dan zie ik een vos oversteken met een konijn in zijn muil.
Ik steek de prachtige brug over van de rivier 'Esla'. In deze vroege ochtenduren kan ik mooie foto's nemen.
ik ga weerom de heuvels op: omhoog en omlaag. Er staat een behoorlijke tegenwind en er zijn donkere wolken aanwezig.
Ik ben mislopen langs de verkeerde kant van de Tgv lijn. Maar ik heb geen zin om die lange afstand terug te keren. Ik beslis om een 25 meter lange koker onder de TGV door te kruipen me niet bewust zijnde van de hoeveelheid modder aanwezig in de koker. Ik ben onder de Tgv lijn doorgekropen; iets wat niet velen kunnen zeggen.
Vele bomen op de velden zijn hier verbrand en zwart. Het riekt nog verbrand, maar alles is al terug aan het terug groeien. Hier en daar is terug groen aanwezig.
Op mijn pad kruis ik nog drie wilde herten.
Aangekomen in Fereros de Abajo kan ik vaststellen wat voor een prachtig verblijf Anne geregeld heeft. Ik ben blijkbaar de enige in het hele hotel. De receptioniste legt me uit waar ik morgen het ontbijt kan benuttigen en waar ik nadien de sleutel kan achterlaten. Dan vertrekt ze.
Ik ga nog even het dorpje in op zoek naar proviand en een avondmaal, maar tevergeefs: het is zondag en er is niets open.
Ten einde raad, maar een goeie soldaat trekt zijn plan, ga op zoek in de ontbijtzaal ( er lag gelukkig genoeg voor 2) en ik eet wat van mijn broodmaaltijd.
Nu rustig slapen, en morgen terug vroeg op!
Comments