Verslag zondag 2 juni 2024

Bijgewerkt op: 4 jun 2024

Toledo -Torrijos (38,66 km)

Het is zondag 2 juni. Ik denk nog terug aan gisterenavond. Toledo is een zeer mooie, oude, toeristische stad, maar ik had geen zin deze stad in mijn eentje te verkennen. De laatste 38 jaar heb ik bijna alles samen met Anne gedaan: reizen, uitstappen, bezoeken...Het knaagt aan me om hier alleen te lopen. Toledo is een prachtige stad om te bezoeken, maar niet alleen. Parijs bezoek je toch ook niet alleen?

Bij het verlaten van mijn hostel 's morgens vroeg is toch nog druk op straat. Een Spanjaard spreekt me in gebroken Engels aan: " Camino de Santiago?" Ik knik bevestigend. Daarop sloopt hij zijn broek op en laat mij een tattoo op zijn bovenbeen zien: de Camino pijl.

" Buen Camino, friend!"

Toledo is Brugge in het kwadraat op gebied van bekeuringen. Foutparkeerders, hier muis je niet van onder uit!

Enkele foute beweringen omtrent de Camino:

Je hoeft geen Spaans te kennen. Wel, als je geen Spaans spreekt moet je Google translate of een ander vertaalprogramma bij te hand hebben, of alles uit de kast halen en met handen en voeten spreken. Zeker geen evidente opgave!!

De Camino Levante is overal goed aangeduid. Ook dit moet ik tegenspreken. Ik heb me al ettelijke keren mislopen, en ware het niet dat ik dan telkens weer de GPX raadpleeg, zou de Camino vele kilometers meer op de teller geven.

Eenmaal buiten Toledo is er geen verkeer meer en kom ik ook niemand tegen. Daarentegen zijn er wel veel dieren te bespeuren: konijnen, vossen, roofvogels....zeer aangenaam!

Voor mij is vooral het onbekende, de onzekerheid het aller moeilijkst. Ik spreek geen Spaans, weet niet waar ik kan slapen. En dan nog de zoektocht naar eten..

Ik ben al altijd zeer gestructureerd, punctueel, en alles moet gecoördineerd zijn en dit gaat hier niet.

Vandaag heb ik alweer 2 vossen gespot. De vossen zijn zeer mensenschuw, en zeker op deze locaties waar bijna niemand komt.

Het alleen zijn begint aan me te knagen, niettegenstaande voldoende contacten met het thuisfront via telefoon of whatsapp.

Hierdoor denk ik een verschil te bespeuren tussen een Pelgrim en een wandelaar:

Een wandelaar trekt de voordeur achter zich dicht, maar weet wanneer hij terug zal komen.

maakt een vertrouwde wandeling, een die hij weet aan te kunnen en waar het einde in zicht is.

weet wat hij zal vinden, wat op zijn weg ligt.

moet zich geen zorgen maken rond eten en slaapplaats.

Een Pelgrim vertrekt, gaat weg voor onbepaalde tijd naar een onbekende streek, weet niet wat hij op zijn pad zal tegenkomen. Bij een Pelgrim is het belangrijkste de weg die hij aflegt, niet het bereiken van ervan. Want de meeste Pelgrims die Santiago de Compostella bereiken zijn ontgoocheld dat de tocht ten einde is. (Althans dit wordt beweerd)

Na 3,5 uur stappen kom ik dan eindelijk een auto tegen. Ik stap voorbij een gigantische verlaten boerderij. Dit hoop ik in de toekomst in België niet tegen te komen: boeren die het niet meer zien zitten en hun boerderij verlaten... Maar misschien had dit hier andere redenen.

Vandaag hoor ik terug geweerschoten. Is het hier jachtseizoen, of kan iedereen hier zomaar op wild schieten?

En dan rijden mij plots enkele fietsers voorbij.

In het dorpje Rielves kon ik de kerk niet binnen omdat er op het kerkplein een dienst heeft plaatsgevonden. Een Spanjaard vindt het raar dat ik er foto's van neem en maakt me duidelijk dat het een begrafenis is. Dat meen je niet?

Ik vervolg mijn weg door de straten bestrooid met palmtakken die me leiden naar het kerkhof. Hier vind ik nog een kerkje waar ik besluit een kijkje in te nemen. De deur staat immers open. Maar de begrafenis is nog bezig en dit op zondag om 12u30'.

Ik vervolg mijn Camino, maar stuit op een afgesloten weg. Dus dan maar een km terugkeren en nog 2.5 km omlopen om op mijn eindbestemming Torrijos te geraken.

Gelukkig kan ik overnachten in een geboekt hotel. Toch een zorg minder.