Verslag zondag 9 juni 2024

Ávila - Gotarrendura (24,5 km)

Vandaag, zondag 9 juni 2024, kan ik maar om 8u30 mijn ontbijt benuttigen in het hotel. Om 9 uur verlaat ik Avila .

Het is Vaderdag ( in Spanje is dit volgende week). Een mooie Vaderdag toegewenst aan alle papa's en sterkte aan alle kinderen die onlangs of dit jaar hun vader verloren hebben!

Aan een Mirador stopt net een bus met toeristen. Ik kan nog net wat foto's nemen van het prachtige zicht op de stadsmuren van Avila vóór een bus met toeristen zich de plaats claimt om er snaps te kunnen nemen in domme poses voor hun Blog als influencer of voor facebook liefhebbers. Mij niet gezien!

Ik neem vandaag niet de asfaltweg, maar het natuurpark. Het nagelbed van mijn linker middenvinger is ontstoken, niet dat ik deze de laatste dagen gebruikt heb. Het weer ziet er vandaag relatief goed uit. Morgen is er wel 90% kans op regen maar dan zijn we wel 25 km verder en kan het er anders uitzien.

500 meter onder de laatste brug van de verkeerswisselaar door begint het te regenen. Vanochtend heb ik mijn broekspijpen aangerist omdat anders ik misschien natte kousen zou krijgen en dit is nefast voor bladen. Momenteel is het 13 graden, het regent, en er is ook nog sterke tegenwind. Ik loop hier trouwens nog altijd boven de 1000 meter hoogte.

Een man op een motorfiets vertraagt om te vragen of alles oké is: dit is sympathiek. In het 1e dorpje: Narillos de San Leonardo is ieder huis aangegeven met een prachtige foto aan de gevel met straat- en huisnummer.

Ik loop langs een mooi kerkje met sleutel op de deur, maar had echter niet gezien dat er nog een cilinderslot boven ging. Onze Lieve Heer laat me niet binnen.

De regen is gestopt, maar het blijft nog zeer miezerig weer.

Onder de baan is een boer het hout aan het binnenhalen voor de komende winter.

Het is zondag en de sportieve Spanjaarden zitten weer op een mountainbike. De muur blijft de hele Camino weg volgen.

Ik stap het volgende dorpje, Cardeñosa binnen. In dit dorp zijn amper 100 inwoners.

En dan bereik ik Peñalba de Ávila.

Ik ga richting de kerk om een foto te nemen. Ook hier is blijkbaar een ceremonie buiten aan de gang. Als de ceremonie gedaan is en iedereen terug de kerk in gaat vraag ik aan iemand waar ik een stempel kan krijgen voor mijn Credencial. Dit kan rechtover de kerk in het gemeentehuis waar ook het verkiezingsbureau is. Eenmaal een stempel gekregen, ga ik terug naar de kerk. Deze is nog open en de aanwezige parochianen staan binnen met tranen in de ogen te filmen en foto´s te nemen van de priester in rolwagen met een Christelijk symbool in de hand. Ik vraag aan een jongedame wat er gebeurt. Ze legt uit dat het een ceremonie is ter ere van Jezus Christus. Ik versta het niet goed. De priester in rolwagen met een zuurstofmaskertje aan lijkt op iemand die ik van vroeger kende. Na de ceremonie wordt de priester naar buiten geleid. Hij kijkt me recht in de ogen en ik krijg rillingen over mijn lichaam. Eenmaal de priester buiten is, wordt in de prachtige kerk onmiddellijk al het licht uitgedaan en gaat iedereen naar buiten. Wat men al niet kan meemaken op een Camino.

Mijn pad wordt verder gezet en twee paarden lopen en een eind met me mee.

Ik ondervind dat mijn wandelschoenen niet waterdicht zijn. Het landschap is zeer uitgestrekt en alweer anders dan de laatste dagen. Het is alsof een blad in een boek omgeslagen wordt.

De geur van de bloemen is sterker nu het geregend heeft.

 In de natuur vind ik een klepje van een wandelaar, spijtig genoeg niet het mijne dat ik verloren heb.

Vandaag is iedereen in de mogelijkheid om te gaan stemmen. In Spanje is er geen stemplicht, in België wel. Hier is het is een eer te mogen stemmen en mee de beslissen wie het land zal regeren de komende jaren. Wie geen stem krijgt, zal ook niet verkozen kunnen worden. Misschien is dit een betere manier in plaats van een anti-stem uit te brengen. Dit zou het ego van vele politicus misschien naar beneden halen.

Misschien is het stembureau hier1 of 2 uur open of misschien konden ze vragen wie van plan was om te stemmen. Het heeft wel iets: een lege zaal, alsof het klaar staat om een lezing te houden, wachtend op die enkele kiezers....

En dan, in de verte, ligt mijn eindbestemming voor vandaag: Gotarrendura. Het dorpje dat misschien slechts 200 inwoners telt, maar waar een pelgrim herberg is.

Aangekomen in Gotarrendura ga ik mij aanmelden in het gemeentenhuis naast het verkiezingsbureau. In het enige café van het dorp: 'Rosa' mag ik de sleutel afhalen van mijn herberg 'Entre Adobe'

Hier tref ik Helmut weer. Hij heeft zich reeds geïnstalleerd. Na een douche en de was doen, begeef ik me naar 'Rosa' om wat te eten. Internet is er nauwelijks. Ik maak mijn rugzak klaar voor morgen en kruip er vroeg in.